Wyposażenie, którym dysponują poszczególne armie, a które jest kupowane od zewnętrznych dostawców, musi spełniać konkretne wymagania. Wszystkie poważne państwa, które chcą zwiększać swój stan posiadania w zakresie wyposażenia wojska rozpisują przetargi, którym towarzyszą szczegółowe specyfikacje związane z wymogami technicznymi oraz wieloma innymi kwestiami. Zwykle specyfikacje przetargowe to opasłe tomy pełne bardzo szczegółowych wymagań, którym nie jest łatwo sprostać. Dlatego uczestnicy takich procedur przetargowych muszą się odpowiednio wykazać. Bardzo często okazuje się, że regulacje prawne dotyczące przetargów dla armii są bardzo skomplikowane i niejasne.

Pojawiają się również wątpliwości odnośnie kryteriów, które poszczególni dostawcy muszą spełnić, aby móc liczyć na zwycięstwo w konkursie. Podejrzenia o brak rzetelności mogą się bardzo negatywnie odbić na reputacji państwa zamawiającego dany sprzęt, a to może za sobą pociągać wiele konsekwencji, jak chociażby pogorszenie statusu w ramach sojuszu wojskowego względnie kryzys dyplomatyczny. Zdarza się także, że konkretny przetarg napotyka problemy związane z zawiłościami sceny politycznej w danym kraju. Dzieje się tak na przykład wtedy, gdy po zmianie rządu nowa ekipa kwestionuje wyniki przetargu rozstrzygniętego przez poprzedników. Powody tego kwestionowania bywają rozmaite – mogą mieć czysto merytoryczne czy ekonomiczne przyczyny, jednak bywa, że w grę wchodzą polityczne rozgrywki.

W takim układzie należy podkreślić, że nigdy nie służy to dobrze armii, która w wyniku podobnych tarć często zostaje pozbawiona możliwości korzystania z klasowego sprzętu.